Zikomo

17 februari 2015

Daar zit ik dan, in Malawi! Sinds ik in 2012 voor het eerst naar Afrika ben gegaan, staat Malawi al op mijn lijstje. En here I am (no not to save the day)!

Op Valentijnsdag ben ik vertrokken en heb ik natuurlijk een traantje (lees moesson) gelaten toen Gertjan mij afzette op Schiphol. Vier weken op een mensenleven is niks, maar als je vier weken je dierbaren achterlaat is het op dat moment toch best ff lang.
Gelukkig werd Muriel ook net afgezet en konden we samen op pad om weer een mooi nieuw avontuur tegemoet te gaan!
De vluchtdetails zal ik jullie besparen, die zijn vooral lang (van Amsterdam naar Frankfurt, vervolgens 6 uur wachten, van Frankfurt naar Addis Abeba, weer 3,5 uur wachten, en als laatste van Addis Abeba naar Lilongwe). De reis is goed gegaan en ik ben er, dat is het belangrijkst! Op de airport in Lilongwe, Malawi werden we opgewacht door de coordinatordt(!) van Doingoood, die ik vorig jaar al als coordinatordt had in Kenia. Met vier mega zware koffers werden we door onze chauffeur Willy naar het Doingoood huis gebracht. Willy leert me mijn eerste woordje Chichewa (spreektaal in Malawi), namelijk Zikomo, oftewel `dank je wel`! Aangezien ik al twee dagen niet verder kom dan dit ene woordje, gooi ik dat er dan ook te pas en te onpas tegenaan en dat levert een hoop big smiles op! Eenmaal bij het Doingoood huis aangekomen zitten drie andere vrijwilligers Ben, Claire en Bor ons met een big smile op te wachten! Welkom in Malawi!

`s Middags genieten we in het zonnetje nog even van een biertje op de veranda van onze mooie villa. Diezelfde avond gaan we lekker uit eten met Ben die de volgende ochtend helaas weer naar huis vertrekt, maar vier weken heel veel goed werk heeft gedaan!

De volgende dag, maandag inmiddels, krijgen we een city tour en zitten we `s middags zo waar ineens in een videoclip van een of andere Malawiaanse artiest! Of we even willen figureren, maar natuurlijk! Mocht ik de videoclip, zoals beloofd, nog toegestuurd krijgen, dan zal ik eerst zelf ff kijken of ik deze met jullie wil delen

De projecten!
Voorgaande jaren heb ik er heel bewust voor gekozen om te helpen bij projecten met gehandicpte kinderen. Dit jaar heb ik twee hele bewuste keuzes gemaakt: 1. ik wilde heel graag naar Malawi 2. ik wilde meer doen dan alleen vier weken op een project helpen. Daarom ga ik vier weken op pad om voor Doingoood een en ander uit te zoeken wat ze verder op weg helpt om in Malawi de projecten te ondersteunen.
Vandaag gaan we samen met Janneke op pad langs de drie projecten die ik de komede weken zal bezoeken. In weer een overvolle minibus (lees 16 personen in een heel heel heel klein busje) gaan we op pad naar het project Chitipi, waar ik de laatste twee weken ga helpen bij onder andere de outreach. Een mooi project waar ik jullie tegen die tijd meer over zal vertellen.
De volgende uitdaging was om ons weer in een minubus te proppen. Langs de kant van de weg werden we al snel weer opgepikt en gingen we op weg naar een groter bus depot. Aangezien de hele reis soepel verliep stapten we vol goede moed in de volgende minibus. Daar kwam de ene na de anderestraatverkoper langs met, nou je kunt het zo gek niet verzinnen, van samosa`s tot usb-sticks en van bananen tot een hele set weekendtassen. Na een uur zat de minibus eindelijk vol genoeg om naar de andere kant van de stad te vetrekken. Bij het eindpunt stapten we uit tussen alle minibussen en liepen langs de markt richting een project wat nog niet gesupport wordt door Doingoood. Het is een heel klein schoolgebouwtje met drie klaslokalen. Nadat we vrolijk waren toegezongen en een gesprek hadden gehad met de directeur van de school, lieten ze ons de klasjes zien…. Wauw, ja zo kan het ook…. Het waren echt alleen vier muren, met her en der een schildering en heel heel heel heel veel kindjes in 1 lokaal. Allemaal op de grond. Geen bankjes, geen schoolboekjes niks… Van mij wordt de komende 1,5 week verwacht dat ik dit project in kaart ga brengen om te kijken wat vrijwilligers hier kunnen betekenen. Best een uitdaging, maar daar houd ik van. Morgen stap ik om 7u (jaja dan zijn jullie zelfs nog niet aan het werk ;)) in de minibus en gaat mijn eerste werkdag hier beginnen.

Het derde project heet House of Joy. Dit is een project van een aantal nonnen, waar zo`n 75 kinderen worden opgvangen en verzorgd. De eerste vrijwilligers gaan hier in maart beginnen en ik ga hier de komende 1,5 week vooral mijn gezicht laten zien, meehelpen en zorgen dat ze voorbereid zijn op de komst van de vrijwilligers.

De komende 1,5 week dus 2 leuke uitdagingen. Inmiddels komt het hier met bakken uit de lucht… Wij gaan zo even met een aantal locals mee sporten in de sportschool en dan vanavond vroeg onder de wol!

Voor nu Zikomo (dank je wel) voor het lezen mijn blog! Foto`s volgen later!

Dikke kus van Frum uit Malawi