Woensdag 26 augustus 2009
Whaaaaaaa, ik ben er hoor guys!!!! En ik heb nu al zo veel te vertellen! Tis hier fantastisch!
Waar zal ik beginnen zonder er een heel lang verhaal van te maken… Jullie hebben tenslotte wel wat beters te doen (werken ofzo 
)!
Ik ben inmiddels al afgelebberd door menig Argentijn, das nou eenmaal traditie, dus we doen gewoon leuk mee. “Smak, Hola, me llamo Femke, que tal? Muy bien! Si me gusta!” En je hoort mij niet klagen hoor! Wat een gastvrijheid!
Het begon al op het vliegveld waar ik opgehaald zou worden door de moeder en het neefje van Agustina (de vriendin van Martin, en Martin is mijn vriend, een vriend!). Martin had de twee via de email al kort omschreven en ik zag ze eerder dan dat ze mij herkenden! “Hola, here I am!” “Como?? Ahhh Fenke, smak, smak”. Al lachend liepen we naar de auto, want ja mijn Spaans is nog niet best, of gewoon helemaal niet goed, en Engels is voor hun ook niet een alledaags iets, dus dan maar lachen, heel heel heel heel heel veel.
Afin na een ritje door Buenos Aires en een broodje en een drankje verder zat ik in de bus naar Santa Fe, waar Agus en Martin wonen, mijn laatste stukje van de lange trip van ruim 30 uur!
In Santa Fe werd ik weer hartelijk ontvangen door Martin & Agustina! Na aankomst in Huize Zwiener (Agustina Zwiener), heeft Martin een heerlijk (inmiddels kookt hij al Argentijns!) maaltijd bereidt en onder het genot van een Argentijnse cerveza (Quilmes) genoot ik van mijn eerste avond in Santa Fe, Argentina!
Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om naar een plaatselijke voorstelling te kijken! Op zoek naar een taxi werd mij door een passerende auto de weg gevraagd, want ja ik zie er nou eenmaal uit als een Argentijnse Aangekomen bij het theater, heb ik weer de nodige smakkerdts in ontvangst genomen van de leden van Rumbos. Dit is een stichting voor mensen met een psychische achtergrond, waar Agustina vrijwilliger is en waar ik waarschijnlijk na mijn cursus wat Engelse lessen ga geven! Een van de leden noemde mij gelijk al el profesorra?! Want ja ik zie er nou eenmaal uit als een….
Na de voorstelling (of eigenlijk tijdens want het duurde ons iets te lang, 4 uur…) een heerlijke Argentijnse caffee naar binnen gewerkt en voor ik het wist had ik in het Spaans afgerekend en zat ik bij de zus van Agustina in de auto op weg naar de lunch in Villa de Hermana Zwiener! Hola zus Zwiener!
Wat een gastvrijheid! Hier als jij de tafel dekt (hehe ik mocht ook eindelijk wat doen, and you know me ) schenk ik een biertje voor je in en vraag ik je het hemd van het lijf in het Spaans. Kleine Juanita van 4 jaar jong daarentegen zat alleen maar met grote ogen naar mij te kijken, weer zo´n rare buitenlander?! Na het eten ff rondje gelopen over het villa-park, wat daar niet heel vanzelfsprekend is, en samen met de kleine Juanita geschommeld! Na het schommelen en een spelletje domino, was het tijd om haar grote broer van school te halen en voor ons om terug te gaaan. Kleine Juanita klom achter in de auto bij mij op schoot, alsof ze daar al jaren zat en dit heel normaal was, en zo voelde het ook.
En zo voelt tot nu toe alles heel vertrouwd… Het zal wel even wennen zijn als ik Agus & Martin volgende week moet uitzwaaien en het echt zelf moet uitzoeken, maar deze mensen voelen nu al als familie! Als ik over 5 weken weer hier kom, wordt er zelfs al een barbeknoei georganiseerd! Lang leve Argentina!
Haha ja ik zou het kort houden, en dat heb ik voor wat ik allemaal al heb beleefd ook gedaan, dus voor nu dikke besos vanuit Santa Fe, Argentina
Ik en mijn eendje