Bye bye Malawi

12 maart 2015

Zo…. En dan is het ineens donderdag 12 maart en vlieg je morgen al weer naar huis! Vanuit het mooie Malawi schrijf ik dan ook graag nog een laatste blogje voordat ik weer op Nederlandse bodem sta!

Na vrijdagavond lekker gefeest te hebben, heb ik van het weekend eigenlijk lekker relax gedaan. Beetje geluierd, gezwommen, uit eten geweest en gelachen met mijn huisgenoten en de locals.

Samalani School

Samalani School

Maandag ben ik weer lekker op pad gegaan naar Samalani School. Malawi zou Malawi niet zijn als er niet elke dag iets gebeurt wat je niet verwacht. Dat houdt het nou zo spannend en leuk! Zo zit ik vandaag in het minibusje naar Area 23 – Kawale. Een route die ik inmiddels al aardig kan dromen, ondanks dat de drivers me af en toe toch nog verrassen door net ff anders te rijden. Zo ook vandaag! Net voordat we de laatste keer naar links zouden moeten, draait het busje om, stopt en laat iedereen er uit… Ja maar, joehoe driver, ik moet daarheen… Ik probeer nog te vragen of hij zo weer omdraait en gewoon zijn route vervolgt, totdat er een hele nieuwe lading mensen instapt. Gelukkig begrijpt een van de locals mijn vraag en zegt dat ik eruit moet en een ander minibusje op de hoek moet pakken. Nog net op tijd spring ik uit de bus, voordat deze weer afgeladen vol terug naar de stad rijdt. Lachend vervolg ik mijn weg. Lopend wel te verstaan… ‘s Ochtends om 7u30 in de nu al snikhete zon. Het is iets verder lopen dan ik had bedacht en lekker oververhit kom ik op de school aan. De lessen zijn net begonnen, dus ik glip het klaslokaal in. Dertig stralende gezichtjes heten me weer een warm welkom. Ik help weer met de lessen, keet met de kinderen als de teacher de klas uit is en help met de porridge (pap) uitdelen, zodat alle 200 smoeltjes weer een beetje gevoed worden. Vandaag is helaas mijn laatste dag op deze mooie school. Als de teacher dit aan de oudste kids verteld zie ik wat gezichten vertrekken… Maar niet getreurd, ik kom woensdag nog even iedereen uitzwaaien. Dit wordt luidkeels toegejuicht en dan rent iedereen naar buiten en naar huis.

Friends of the Future

Friends of the Future

Dinsdag gaan we een ochtendje mee met Bor die 5 maanden stage loopt bij Friends of the Future. Het project ‘Friends of the Future Social Workers’ bevindt zich vlakbij de stad en is centraal gelegen rondom meerdere ziekenhuizen in Lilongwe. Het project richt zich op sociaal maatschappelijk werk. Bor laadt ons zijn werkplek zien en geeft een rondleiding door het ziekenhuis. Best wel weer heftig om te zien. Overal liggen, hangen, wachten zieke mensen, moeders met kinderen, meerdere mensen in 1 bed… Er lopen ook veel buitenlandse artsen tussen, maar echt structuur en beleid kan ik dit ziekenhuis nog niet terug vinden… Afin de mensen worden zo goed en kwaad als het kan geholpen en ondersteund, dat is mooi om te zien! En ook tussen al deze ellende waagt menig kind zich er aan om toch even naar de drie azungu’s (blanken) te zwaaien en te lachen. De bikkels! Als we terug komen bij Bor zijn werkplek blijven we nog even hangen. Muriël had knuffels en kleertjes meegenomen. Een van de kinderen die net al een knuffel van Muriël heeft gekregen, blijkt helemaal tot leven te zijn gekomen en is ons lekker aan het uitdagen. Ik ren met hem door de tuin en al snel heeft hij ontdekt dat het erg leuk is om zich boven op mij te laten vallen, in de hoop dat ik hem optil om vliegtuigje te spelen! Dit levert heel wat bekijks op en al snel staat er een groepje vrouwen, verpleegsters, moeders te kijken wat die gekke mzungu toch allemaal aan het doen is in de tuin. Kort daarna nemen we afscheid en worden we ook hier met een grote glimlach uitgezwaaid!

Afscheid

Dance moves, das ff schrikken ;)

Woensdagochtend is het dan zover. Mijn afscheid bij Samalani School. Afgelopen dagen heb ik 200 cadeautjes gemaakt met daarin een schriftje, een potlood, een lolly en stickers! Bor en Muriël gaan mee naar Samalani School en omdat we alle cadeautjes moeten meeslepen en omdat ik me niet helemaal fit voel, heb ik een van de drivers, Rachid, gevraagd om ons er naartoe te brengen. Ook Janneke en nieuwe vrijwilliger Mariske komen later met de minibus. Rachid komt ons om 8.30 ophalen. Toch wel een beetje zenuwachtig omdat ik de kids voor het laatst zal zien, laden we de spullen achterin de auto. Als we aankomen bij de school, wordt het vanaf dat moment eigenlijk één grote, gezellige chaos. De kids zijn blij om mij te zien en nog blijer dat ik Bor en Muriël heb meegenomen, wat een feest! Menig kind wordt opgetild, rondgeslingerd en krijgt een high five. Een aantal meiden heeft ontdekt dat het erg lachen is als zij een dance move doen en deze gekke mzungu dat dan een soort van nadoet, haha, allememaggies wat zijn ze toch weer leuk…! Ook vandaag krijgen ze weer porridge en helpen we allemaal om het uit te delen. Na de porridge moeten alle kids bij elkaar gaan zitten. Er worden wat liedjes gezongen en dan moeten we naar voren komen. Blessings, mijn teacher en begeleider, neemt het woord en bedank Doingoood, mij en alle andere vrijwilligers voor onze steun. Ze zullen me erg gaan missen. Nou ik jullie ook!!! Dan neemt Janneke het woord. Ook zij bedankt iedereen en vertelt de kinderen dat ik vrijdag naar huis vlieg. En dat het mooi zou zijn, als ze vrijdag een vliegtuig over zien vliegen, dat ze dan allemaal zwaaien!!! Alle kindjes steken hun hand op en zwaaien naar de lucht. Smelt…

Oorkonde Doingoood

Als iedereen zijn zegje gedaan heeft en ik van twee kids een soort van oorkonde heb gekregen, gaan alle kids naar hun klas, zodat we de cadeaus kunnen uitdelen. We komen er 4 tekort. Gelukkig is dat snel opgelost doordat Janneke nog even snel naar de markt gaat om wat bij te halen! We spelen buiten nog een spelletje, waarbij ik onder andere met een van de teachers een dansje in het midden van de enorme kring doe! Schudden met die billen! Onder luid gelach en geklap dansen we er op los en dan is het tijd om te gaan. We stappen bij Rachid in de auto en de kids en de teachers zwaaien ons met een klein traantje uit. Zikomo kwanberi Samalani School!

Cadeautjes met dank aan mijn sponsoren!

Op de weg terug moet ik even slikken. Mooi. Mooi dat ik dit project heb kunnen helpen om wellicht te gaan samenwerken met Doingoood. Trots kijk ik naar buiten en geniet van het mooie Malawi.

Onze driver Rachid is een echte grappenmaker en we hebben een hoop lol onderweg. We rijden een tijdje achter een schoolbusje met kids. Al snel begint er een te zwaaien en ik zwaai terug. Binnen no time zitten een aantal kids omgedraaid in de bus en zwaaien naar de auto met azungu’s. In de auto hebben we een leuk muziekje op staan en op de maat van de muziek begin ik een zwaai en dans bewegingen te maken. Vervolgens schudt de bus voor ons op de maat mee heen en weer want inmiddels hebben alle kids zich omgedraaid en doen alle bewegingen na!!! Heerlijk! Wat een geweldig land is het toch en wat een fantastische mensen! Ik ga ze missen. Maar nu nog even 1 dagje genieten van het mooie Malawi en dan is het morgen echt: bye bye Malawi… It was nice to have met you!