Mulibwanji?!

22 februari 2015

Inmiddels zit de eerste week er al weer bijna op…
Ik ben nu voor de derde keer in Afrika en ik durf na Uganda en Kenia oprecht te zeggen dat Malawi het warme hart van Afrika is! Alles is heel relax, de mensen zijn super lief en vriendelijk en willen alles van je weten en ik van hen! Standaard open je elk gesprek met Mulibwanji?! Hoe gaat het?!

Doingoood Huis
We wonen op een compound van Malawiaan Isaac. Zijn personeel woont en werkt hier. Naast ons op de compound woont nog een gezin. Elke ochtend wordt er vriendelijk gegroet, gezwaaid en gelachen. Momenteel wonen we hier samen met Bor, die hier 5 maanden stage loopt in het ziekenhuis bij Friends of the Future.

Op weg naar Samalani School
Woensdag was het tijd voor mijn eerste officiele projectdag. Ik had met Janneke om 7u afgesproken onder de grote boom Het duurde even voordat we daarna werden opgepikt met de minibus, maar heej ik ben in Malawi dus ook ik heb geen haast! We stappen uit in de stad en pakken daar een tuktuk naar een groter busdepot. Janneke gaat vandaag nog even mee, zodat ik zeker weet dat ik op het goede project belandt! Bij het busdepot stappen we in de bus richting Kawale, die er ongeveer 45 minuten over doet. Gelukkig moet ik er hier bij het eindpunt uit, dus dat is een makkie. Op het eindpunt aangekomen is het nog zo`n 5 minuten lopen, langs de markt. Dit is toch elke keer weer een hele belevenis. Sowieso omdat iedereen toch even naar je wil zwaaien en dit keer ook omdat er een vastgebonden geit van een fiets wordt gehaald die vervolgens zijn eigenaar met een gracieuze boog onder piest!

Samalani School

Op de school neemt leraar Blessings me de hele ochtend onder zijn hoede. Ik loop mee in alle drie de klassen. We beginnen bij de oudste en tevens de kleinste groep kids, zo’n 34 in een klaslokaal gepropt. Er staat mathematics op het programma. Blessings schrijft wat sommen op het bord, waarna hij ze voorleest en de kinderen het heel (lees heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel) hard nazeggen…. Na wat herhalingen moeten ze het zelf in hun schrift opschrijven en vervolgens uitrekenen. Ondertussen moeten wij even oppassen in de klas met de allerkleinsten (omdat de juf even beltegoed moet halen.. moet tenslotte ook gebeuren.), waar er zo`n 100 in het lokaal zitten. Deze kids zijn gemiddeld 2/3 jaar jong. Blessings maakt er in elke klas een feest van en begint een liedje te zingen, waarna ook deze klas, onthoud even dat er 100 kids in de klas zitten, heel hard begint terug te zingen… Gelukkig komt de juf snel terug en zijn de kids aardig ver met de eerste sommen. Ik krijg de rode pen van Blessings in mijn handen en mag 1 voor 1 de sommen van de kids nakijken, leuk! Van de een krijg je een half aan elkaar hangend schriftje, van de ander een half blaadje, de een maakt de sommen met groot gemak, de ander heeft nog geen idee hoe hij uberhaupt de cijfers goed leesbaar in zijn schrift moet maken. Samen met Blessings geven we sommige gelijk wat extra uitleg in de hoop dat ze er iets van oppikken. Vervolgens doen we in de middelste klas nog een lesje Engels en dan is het breaktime. Alle kids verzamelen zich om ons heen.. Vragend kijk ik Blessings aan en die lacht en begint vervolgens alle tasjes en de inhoud open te maken. Bij de een zit er een flesje drinken in bij de ander chips, rijst, aardappels of een soort oliebol. Een ventje heeft helemaal niks en die krijgt uiteindelijk ook iets van de leraren. Daarna gaan we met zijn allen, ruim 200 kids, 3 leraren en ik, in een kring en doen we een half uur lang allerlei leuke spelletjes, waarbij Blessings alles uitlegt! Na deze break doen we nog 1 lesje en dan zit het ochtendprogramma er op. De meeste kids gaan naar huis en komen om 14.00u weer terug. Volgende week zal ik ook een aantal keer het middagprogramma meedoen. Nu bespreek ik nog het een en ander met de teachers en ga dan terug richting de nonnen. Toanana mawa roepen de teachers: tot morgen!

House of Joy
Bij de nonnen wonen zo`n 75 kinderen van 0 tot 5 jaar. Deze kinderen hebben vaak geen famlie of in ieder geval niemand die in staat is om voor ze te zorgen. Ze worden hier opgevangen door de nonnen en diverse huismoeders. Als ze zo’n 5 jaar zijn en redelijk op eigen benen kunnen staan, gaan ze terug naar eventuele ouders of familie zodat ze mee kunnen helpen. Ik ga hier de komende weken vooral mijn gezicht laten zien, meehelpen, mee op outreach en zorgen dat ze gewend raken aan vrijwilligers. Vrijdag ben ik weer geweest en had ik Muriel meegenomen. Het begon allemaal wat stroef. Eenmaal op het terrein is er niet echt iemand die ons aanspreekpunt is. Ik geef iedereen een hand en vraag of we kunnen helpen. Zometeen… Oke… Hmmm benieuwd hoe lang dat duurt in Malawi! Ik ga even zitten en gelijk word ik omringd door heel veel baby`s. Na wat voorzichtig aanraken, aan mij haren trekken en kietelen ga ik toch even kijken of ik ergens kan helpen. Muriel probeert al 10 minuten een baby eten te geven, maar de huismoeders laten het niet toe, het is even wat onwennig. Uiteindelijk zitten we toch met 6 baby`s op een rij met een bord nsima voor onze neus en kunnen we aan de slag. Daarna gaan ze naar bed en help ik een huismoeder nog even met de afwas. Eerst vindt ze dat wat raar, maar als ik eenmaal aan het poetsen ben, begrijpt ze dat ik haar gewoon graag wil helpen! Met zijn 2en werken we heel de berg weg. Vervolgens helpen we de wat oudere kids op de wc te zetten (lees een hokje met allemaal wc`s op een rijtje) en brengen we ook deze koters naar bed! Na nog even met een van de nonnen gekletst te hebben, waarbij ik uitleg dat ik nog een paar keer kom helpen, spreken we af dat ik dinsdag vroeg kom, zodat ik misschien mee op outreach kan. Oftewel de arme dorpen in om mensen voedsel en medicijnen te geven.

Weekend
Vrijdagavond begint het flink te regenen, net als we een filmopstelling met laptop en kaarsen in bierflesjes hebben klaar gezet. Het regent zo hard dat we niks van de film verstaan, en na een uurtje gaat iedereen naar bed en kijk ik zelf nog ff een serietje.

Zaterdagochtend vertrekken we naar Senga Bay, dat ligt aan Lake Malawi. Na een rit van 4u, waarbij we een mooi stukje Malawi zien en we geholpen worden door de vriendelijke bevolking om op de juiste plek aan te komen, belandden we in Senga Bay. De bus stopt, gooit ons eruit en we hebben eigenlijk geen idee welke kant we nu op moeten. Twee locals nemen ons mee door een wijkje waarbij we na 10 minuten ineens op het strand staan! De eerste de beste lodge is gelijk oke, na het inchecken drinken we wat en vertellen de mannen wat voor `activities` ze organiseren. We willen wel naar Lizard Island. We kunnen gelijk weg. Maar dat is natuurljk niet zo gelijk als wij dat gewend zijn! Na een uur verschijnen de mannen weer. Ik ben ondertussen aan het hinkelen met de kids op het strand.

Er komt een bootje aangevaren en we gaan op pad. Bij het eilandje aangekomen, moet we een flink stijl stuk beklimmen met alleen maar rotsen. Maar dan staan we ook ineensen bovenop het rotseneiland en kijken we uit over het prachtige meer! We spotten nog drie lizards, en dan struikelen we weer naar beneden.
Daar neem ik samen met onze gids nog een plons en zwemmen een klein stukje langs het eiland. `s Avonds drinken we een biertje met de locals en eet ik een vers gevangen vis!
Wat een heerlijke dag! Zondag wandelen we nog wat langs het water, zwem ik nog ff met de kids, lunchen we met een pannenkoek met banaan en kunnen we uiteindelijk mee terug rijden met een stel die in Lilongwe wonen!

Het was een mooie eerste week en een heerlijk weekend! Morgen weer om 6u op en aan de slag bij Blessings op Samalani School!