Vrijdag 13 november 2009
Sandboarden in Huacachina, bommetje in Ica, snorkelen @ Robinson´s, verven @ Boca Brava, wat is het leven toch goed…
Topweek in Peru
Mijn laatste weekje in Peru, was tevens mijn laatste weekje met Muur en Faab…
We zouden het wat rustiger aan doen en een beetje relaxen en bijkomen, maar ja das lastig met twee vrouwen die van alles willen, he Faab?!
Van Nasca naar Huacachina
Mijn laatste stukje van mijn vorige verhaal was dat we aan het borrelen waren met Jefry en Abdon en dat was stiekem gezelliger dan op voorhand gepland 
Terwijl ik mijn vorige verhaaltje aan het typen was, waren de mannen druk met de plaatselijke pisco sour (Peruaans drankje). Nadat Muur, Faab en nog een ander meisje naar bed waren gegaan, was ook Abdon ineens snel verdwenen en bleef ik alleen achter met Jefry en kon ik het niet echt maken om achter de computer te blijven zitten dus op mijn beste Spaans hebben we gezellig zitten kletsen en smaakte een ander Peruaans drankje me beter dan de pisco sour, waardoor Jefry bleef bijschenken. Nadat deze echter op was besloot Jefry nog wat bier in te slaan en voordat we het wisten was het 01:30 en hadden we al die tijd in het Spaans leuke en goede gesprekken gehad! Ook had Jefry me weer wat Spaans bijgeleerd en was hij erg onder de indruk van mijn Spaanse zin: “Yo tengo un culo muy grande” (oftewel ik heb een dikke kont, haha!) Toen het me iets te gezellig werd en Jefry wilde gaan Salsa dansen zonder muziek besloot ik dat het tijd was om naar bed te gaan. De volgende ochtend vroeg Abdon met een big smile of het gezellig was geweest en dat was het zekers, zei ik met een big smile terug! Nadat we `s ochtends naar een begraafplaats waren geweest in de woestijn, besloten we Jefry te vragen of hij ons naar het volgende dorpje wilde brengen (ca. 117km verderop) dat wilde hij wel en wij besloten lunch te maken voor de mannen en vervolgens dus bij Jefry in te stappen. De mannen waren erg blij met onze lunch (broodjes tonijn, scrambled eggs en fruit). Na de lunch stapten we bij Jefry in de auto en bedankte hij me voor de leuke en goede gesprekken die we hadden gehad! Nadat hij ons had afgezet in een dorpje aan de rand van de woestijn, besloten we daar 1 nachtje te blijven en de volgende ochtend te gaan sandboarden en door te gaan naar het volgende plaatsje.
Sandbuggyen, sandboarden en eindelijk weer een bommetje!
De volgende ochtend stapten we dus in een sandbuggy om door de duinen van de woestijn te crossen. En dat was echt vet! We gingen lekker hard en af en toe gingen we onverwacht heel stijl naar beneden! Na een stukje gescheurd te hebben, mochten we gebruik maken van het sandboard! Aangezien het vrij stijl was besloten we op onze buik naar beneden te gaan en dat ging HARD! Echt zo gaaf! Daarna nog ff door de duinen gescheurd en toen op weg naar een hotel met zwembad, want we vonden dat we dat inmiddels wel verdiend hadden!
Eenmaal aangekomen bij het hotel was het wel wat prijzig, maar voor omgerekend 13 euro mochten we niet klagen met ons prive zwembad en ontbijtbuffet! Al snel deden Faab en ik ons eerste bommetje in Peru en lagen we lekker languit te zonnen aan het zwembad!
Na deze relaxdagen zijn we richting Lima vertrokken voor onze laatste daagies samen. Muur en Faab ik heb geweldig genoten en ben benieuwd naar de foto`s! Muchas gracias!!!
Chillen op de witte stranden, snorkelen, met sterren op de foto en een koe in/op de weg…
Na een lange vlucht via El Salvador naar Panama City was ik aardig toe aan een warme douche en een goede nacht slapen. Eenmaal in mijn hostel bleek dat er geen warm water was (op zich ook niet nodig, want het is hier regenseizoen en tevens rond de 30 graden, dus een koude douche is best lekker en je raakt er aan gewend!). Toen ik naar mijn kamer gebracht werd, bleek dat er van de 8 bedden nog 1 vrij was en dat de meesten al lagen te slapen. Tussen allemaal snurkende vreemden ben ik dus ook maar lekker in mijn bedje op de bovenste verdieping gekropen.
Na een dag door Panama City gewandeld te hebben en ongeveer 10 liter vocht verloren te hebben, besloot ik dat ik hier niet lang wilde blijven. `s Middags heb ik een eilandtoer geboekt naar de San Blas Islands en dat was een goede keuze! De volgende ochtend ging om 4 uur de wekker en zat ik een uur later in 4 wheel drive op weg naar de (on)bewoonde eilandjes met witte stranden en palmbomen! Eindelijk zat ik ook eens een keer met een leuke vent in de auto (TIm uit South California) en voelde ik me weer een beetje op mijn gemak! Na een lange rit in de auto en een uurtje op de boot kwamen we aan op ons droomeiland en wat een geluk want het was stralend mooi weer!!! Nadat ik mijn tas in mijn hutje op het strand had gegooid, snel mijn bikini aangetrokken en de hele middag gesnorkeld en lekker op het strand gelegen! Wat een leven! Beetje vissen spotten, zeesterren optillen en van dichtbij bekijken, hard wegzwemmen voor de Jelly fish, verse lobster eten… ! Op het eiland (met een doorsnee van hoogstens 400 meter) wonen aan de ene kant een aantal eilandbewoners (Kuna`s) en aan de andere kant staan wat hutjes voor toeristen. Aan mijn kant was nog een Nederlands stel, waarmee het erg goed klikte en een Israëlisch stel die ook niet ongezellig waren! Na mijn eerste nachtje tussen de kakkerlakken, krabben, salamanders en ander ongedierten besloot ik dat ik hier nog wel een tijdje zou kunnen vertoeven! Na 2 nachtjes heerlijk genieten, ging ik echter al weer terug naar het vaste land, want ik had uiteraard (NOT) een strakke planning. In een van de andere hutjes zat Maaike, ook uit Nederland, en we besloten samen de dag door te brengen in Panama City (en uiteindelijk ook samen met Chris uit Engeland). Met Tim, je weet wel die leuke vent die ook op hetzelfde eiland zat, besloot ik `s avonds dezelfde nachtbus naar David te nemen, omdat ik me toch niet geheel op mijn gemak voelde. En bovendien was het ook niet vervelend om met een leuke vent door te reizen ;). Ook Chris wilde wel met ons mee en zo zaten we `s avonds tussen de Panamanezen (?) in de nachtbus naar David. Om 5:00 schrok ik echter wakker van een aantal schreeuwende vrouwen en leek het alsof we van de weg afraakten… De bus stopten en iedereen was nogal verbaasd over wat er aan de hand was. Na wat navraag bleek dat we een koe geraakt hadden en enigszins van de weg af waren geraakt… Iedereen moest de bus uit en tot mijn grote verbazing was de hele voorkant vanaf het raam naar beneden zo goed als kapot of verdwenen… (de bus was tevens toch al niet waterdicht en in een al te beste staat, maar dit zag er niet best uit…). Na 1,5 uur in the middle of nowhere in het pikkedonker te hebben gestaan, kwam er uiteindelijk een minibusje waar we uiteraard niet met zijn allen inpasten, maar wel met zijn allen ingingen…. Gelukkig kwamen we drie kwartier later aan in David en had Chris het helemaal gehad en besloot een hostel op te zoeken. Tim en ik zagen de humor er nog wel van in en besloten op het gemakkie een bakkie koffie te drinken aangezien we geen haast hadden (t was nl pas 7:30) en onze wegen hier zouden scheiden… Na een lekker bakkie stapten we allebei in een andere bus.
Verven op Boca Brava
Inmiddels zit ik op het eiland genaamd Boca Brava, een eiland in de Pacific Ocean! Eigenaar Brad is hier net twee weken geleden ingetrokken samen met zijn vrouw Kelly en kan wel wat hulp gebruiken bij het opknappen en verven van de kamers. Het is een mega mooie plek met een ontzettend mooi uitzicht op de zee. Tussen de apen, pelikanen, beatles en allerlei ander gedierten heb ik vanacht weer lekker geslapen met het geluid van de golven op de achtergrond!
Hasta la pasta!
Dikke besos
Ik en mijn eendje