Vrijdag 30 oktober 2009
Hoog, hoger, hoogst…
Tis al weer ff geleden, maar ja ik heb het ook zo druk, you know me 
Ik zal daarom deze keer alleen de hele leuke en gave ervaringen vertellen!
Wow das hoog!
Dag 1
Helaas is de Inca Trail een felbegeerde wandeltocht en waren we gedoemd een andere tocht te boeken (achteraf eigenlijk veel beter!), wat hebben we toch een zwaar leven ;)…
Na een lange busrit van Arequipa naar Cusco ging de wekker de volgende dag om 3:30, eerst ff snel douchen (en ja hij was warm deze keer!), laatste spullen pakken en wachten op onze bus. Na 2,5 uur in de bus te hebben gezeten/geslapen kregen we eerst nog een ontbijtje. Nou zeg ik daar normaal geen nee tegen, maar laat ik nou net vandaag mijn eerste buikloperdt hebben… Leuk dat ontbijtje maar dat komt er dus net zo snel weer uit, goede timing Caluwe!
Afin met een groep van 12 man gingen we rond 8:30 dan echt het avontuur tegemoet! We begonnen op 2900 meterdt hoogte en gingen al snel omhoog, Peruviaans vals plat noemen ze dat… Muur kreeg al snel last van haar ademhaling en ook ik had niet echt al te veel lucht over. Na een paar flinke stijle stukken kon Muur met een auto mee omhoog en ben ik op mijn eigen tempo gaan lopen en ondertussen gaan genieten van de omgeving (ja je moet toch wat als je als een paard staat te hijgen op zo´n 3000 meterdt hoogte!).
Rond 12:30 bereikten we onze lunch-stop en kregen we een overheerlijke maaltijd op hoogte! Muur was inmiddels ook weer bij de groep en na de lunch liepen we met zijn allen weer verder. Het was een super warme dag (rond de 25 graden), maar toen we tegen het einde van de dag op onze kampeerplek aankwamen begon het toch flink af te koelen (10 graden en een fripse wind…). Na een heerlijk warme douche, NOT… Wat denk je nou! We zaten 4 dagen midden in de bergen en sliepen die nacht op 3900 meterdt hoogte onder de sneeuwtop van de Salkantay (google-momentje)! Dus…. Na een heerlijke warme maaltijd (dat dan weer wel), gingen we gelijk onze tent in. Deze keer mocht ik naast een Canadese chico in de tent kruipen, maar laat ik nou weer eens de gelukkige zijn, want deze chico was nou net de minst gezellige van de groep… Nou ja, hij snurkte tenminste niet…. Na een lange dag (10 uur lopen, vooral omhoog) en 19 km verder ging voldaan het figuurlijke lampje uit (voor de slimmerikken er was inderdaad ook geen stroom!)!
Dag 2
Na een frips nachtje werden we om 5:00 gewekt door onze eigen Peruaanse D.E. Coca thee service. Muur ging het eerste stuk op een paard omdat dat nog stijler zou zijn dan de vorige dag en omdat we naar 4600 meterdt hoogte gingen. Ik wilde het graag proberen, maar al snel bleek dat mijn knie dat Peruaanse vals plat ´s ochtends om 6:00 niet zo leuk vond, dus ook eerst maar even 2 uur op een paard… Op de top lieten we ons echter niet kennen en bikkelden we weer met de rest van de groep mee, inmiddels in de regen, met uitzicht op de sneeuwtop! Weer een lang daggie (12 uur gelopen, en circa 20 km verder) zonder warme douche aan het eind, maar wel weer geweldig genoten van het gewelidige uitzicht!
Dag 3
Onze derde daggie mochten we uitslapen en werden we om 6:00 gewekt! We hoefden vandaag MAAR 6 uur te lopen dus hadden we alle tijd! ´s Middags moesten we afscheid nemen van de groep omdat wij een 4-daagse trek liepen en zij een 5-daagse. Na nog even een lekker lunch en een welverdiende cerveza naar binnen te hebben gewerkt, gingen we met een busje richting het dorpje waar de groep voor de derde nacht zou kamperen. Wij moesten daar wachten op iemand die ons daar op de trein zou zetten voor het laatste stukje van onze trip. In het half uurtje wachten op onze taxidriver hebben we nog een hoop gezien. Een los lopend aapje dat ons busje zeer interessant vond, een papegaai op het dak die aandacht wilde en aan de overkant van de weg een slachtplaats voor koeien. Er stond er eentje klaar voor de slacht.
Na een andere leuk ritje door de plaatselijke Schumacher werden we op de trein gezet. Dit was een oude stoomloco die veel herrie maakte, maar geen voorruitgang boekte. Na een reisje van een uur kwamen we in het dorpje Agua Calientes aan. De laatste nacht zouden we in een hostel slapen met een normaal bed en WARME douches. Douchen, eten, biertje drinken en vroeg naar bed voor de grote dag.
Dag 4
DE grote dag was aangebroken en wel om 3:15! Nog maar 1,5 uur en dan waren we eindelijk daar waar we het allemaal voor gedaan hadden: DE MACHU PICCHU! Maar dat leek nog niet zo makkelijk als dat het klinkt. Na 20 minuten flink door gewandeld/gerend te hebben, kwamen we bij de beroemde Inca Stairs. En das me een flinke stairs, want ruim een uur later stond ik zwetend oftewel drijfnat boven aan de top! JOEPIE Machu Picchu here I am!!! Na een half uurtje mochten we eindelijk naar binnen en het was het 4 dagen bikkelen meer dan waard!!! WOW!!!! Het was nog bewolkt, maar daardoor een soort sprookjesachtig tafereel, echt helemaal geweldig! Una vec en la vida!
Una otra vec en la vida, called: Guinea Pig
Na de lange tocht hadden we wel een rustdagje verdiend. Al slenterend door de stad liepen we ineens tegen 2 toeristen aan. Nadat er zich in mijn hoofd al van alles had afgespeeld (ken ik die niet, heb ik die al eerder gezien, hoe heet ze ook al weer), riepen we dan eindelijk: ´Heej hallo, hoe is het?!´ Staan daar ineens Linda en Chris (2 bekenden waarmee ik gevoetbald heb, tenminste met Linda dan, bij RVC´33)! Helemaal leuk! Met zijn 5en zaten we ineens op het terras en besloten we ook een hapje te gaan eten! Aangezien we al een tijdje in Peru waren, werd het toch echt tijd om de nationale delicatesse, genaamd Cuy, te gaan proeven. In een gezellig restaurantje zaten we heerlijk naast de openhaard en kregen we na ruim 45 minuten een Guinea Pig met poten, hoofd en al op ons bord. ¨Esta es para el foto!´ Of we eerst ff foto´s wilden maken, dan zouden ze hem daarna onthoofden… Sommige dingen moet je gewoon een keer gedaan hebben en daar moet je het dan verder ook bij laten… Meer wil ik er niet over kwijt…
Nasca Lines
Vandaag zijn we in Nasca aangekomen, na een wel zeer heftige slingertocht van 15 uur met de nachtbus. Nasca staat bekend om haar Nasca Lines (google por favor!). Deze kun je echter alleen vanuit de lucht goed zien. Dus besloten Muur en ik, want Faab houd niet zo van dat geslinger, om met een klein zespersoons vliegtuigje de lucht in te gaan. En ook dit was mijn eerste keer in zo´n ieniemienie vliegtuigje, en ik vond het GEWELDIG!!! De lijnen zijn een mysterie in Peru, en bizar om vanuit de lucht te bewonderen!
Momenteel zitten we wederom moe en voldaan in ons hostal en zijn onze plaatstelijke chicos (Jeffrey en Abdon) ons aan het inwijden in de Peruaanse pisco sour en een of andere wijn genaamd Kachina. We wilden vroeg naar bed, maar of dat gaat lukken laat ik even in het midden
Hasta la pasta chicos!
Dikke kus
Ik en mijn eendje